Kiedy chory się boi

Chory może sobie wyobrażać, że zakończenie leczenia przyczynowego jest jednoznaczne z końcem leczenia w ogóle i pozostaniem bez jakiejkolwiek pomocy. Pamiętaj, że kontynuacją leczenia objawowego zajmuje się medycyna paliatywna. 

Zgłaszając się do Poradni Medycyny Paliatywnej lub pod opiekę hospicjum domowego zapewnisz choremu opiekę wielu specjalistów z tej dziedziny (lekarz, pielęgniarka, psycholog, fizjoterapeuta).

Kiedy powodem unikania rozmowy na temat choroby jest przeżywany przez chorego ogromny lęk przed nieznaną przyszłością, cierpieniem, samotnością:

• Dowiedzieć się, czego dokładnie boi się twój bliski i porozmawiaj z nim o tym.
• Popatrz na chorego jak na człowieka. To nadal wolny człowiek - ma prawo do swoich decyzji. Traktuj go adekwatnie do wieku, tzn. jeśli chory jest osobą dorosłą nie traktuj go jak dziecko. 
• Udziel choremu wszystkich niezbędnych informacji dotyczących jego sytuacji. Brak wiedzy na temat swojej przyszłości (pozostawanie w domysłach) generuje często większy poziom lęku, niż trudna prawda powiedziana we właściwy sposób, przez odpowiednią osobę. Szczera, prawdziwa rozmowa obniży poziom lęku i przyniesie ukojenie.
• Daj choremu i sobie czas potrzebny do adaptacji. 
• Jeśli zauważasz, że chory miewa zaczerwienione od płaczu oczy, ale jak przychodzisz mówi „wszystko jest w porządku”, „czuję się bardzo dobrze”, to może oznaczać, że nie rozmawia z tobą o chorobie, aby cię chronić przed przeżywaniem nieprzyjemnych emocji. Z obawy przed obciążaniem bliskich, pozostaje sam ze swoimi lękami i innymi trudnymi emocjami.
• Możesz usiąść obok bliskiego, wziąć go za rękę i powiedzieć po prostu: ”Widzę, że masz załzawione oczy”, „Może jest coś, o czym chcesz ze mną porozmawiać?”, „Jestem na to gotowa”, „To dla mnie ważne, bo ty jesteś dla mnie bardzo ważny/a”.
• Podążaj za chorym (nie oceniaj, nie pocieszaj, nie lituj się, nie zaprzeczaj, nie bój się ciszy, nie bój się jego i swoich emocji), po prostu bądź (staraj się zrozumieć), a chory sam wskaże ci drogę do siebie.
• Jeśli mimo upływu czasu twoje starania nie przynoszą oczekiwanych efektów i chory nadal nie podejmuje tematu swojej choroby, a ty nie znasz powodu tej sytuacji, poszukaj fachowej pomocy psychologa bądź psychoonkologa, psychogeriatry, neurologa. 
• Bezpłatna pomoc psychologiczna dla chorego i opiekunów gwarantowana jest w ramach opieki paliatywnej
• Jeśli chory kwalifikuje się do opieki paliatywnej, zgłoś się do Poradni Medycyny Paliatywnej lub pod opiekę hospicjum domowego.