Instrukcja postępowania w przypadku paniki oddechowej

  • Otwórz okno (nie bój się przeciągu), zmniejsz temperaturę w pomieszczeniu (optymalna temperatura to 18 stopni C), utrzymuj odpowiednią wilgotność powietrza.
  • Pomóż choremu przybrać odpowiednią pozycję, w której odczuwa poprawę, zmniejszenie duszności (najczęściej pozycja siedząca lub półsiedząca).
  • Jeśli chory leży w łóżku medycznym, powinien złapać się za barierki, co uruchomi mięśnie obręczy barkowej i pomoże oddychać całą klatką piersiową. 
  • Zastosuj domowy wentylator lub wiatraczek. Ustaw wiatraczek w wybranej przez chorego odległości i skieruj strumień powietrza na twarz chorego. Da to subiektywne uczucie większej ilości powietrza.
  • Stwórz poczucie bezpieczeństwa i spokoju - wyjaśnij przyczyny paniki.
  • Zapewnij chorego, że atak duszności jest przejściowy i że zrobicie wszystko, aby minął. Mów o tym, co zamierzasz zrobić, po co i jaki ma to przynieść skutek.
  • Pomóż choremu w oddychaniu. Dopilnuj, aby chory wykonywał głębokie, spokojne wdechy. Pokaż możliwości kontroli oddychania i zastosuj ćwiczenia oddechowe.
  • Czynności wykonuj wolno i za zgodą chorego. Pytaj chorego, jak się czuje, czego się obawia, czy sam ma jakiś pomysł, aby poprawić swój komfort.
  • Zastosuj leki wcześniej zalecone przez lekarza, w tym leki doraźne (do stosowania w sytuacjach kryzysowych). Zawsze miej pod ręką schemat podawania leków.
  • Po konsultacji z lekarzem podłącz koncentrator tlenu. Bardziej wskazane jest dawkowanie tlenu przez tzw. ,,wąsy”, a nie przez maskę, ponieważ w nasilonej duszności maska może potęgować niepokój. Uwaga: tlenoterapia nie jest postępowaniem zalecanym u każdego chorego z dusznością, a jej stosowanie należy ograniczyć do krótkotrwałego. Przepływ tlenu powinien być zawsze indywidualnie dopasowany do chorego, zgodnie z zaleceniami lekarza.
  • Spróbuj odwrócić uwagę chorego od duszności – włącz muzykę, poczytaj książkę.

Najczęstsze przyczyny ataku paniki

  • zła komunikacja z chorym: kiedy ukrywamy rzeczywisty stan chorego, nie informujemy o rozpoznaniu, przyczynach duszności i możliwych metodach leczenia mogą pojawić się lęki
  • postęp choroby nowotworowej, w związku z tym osłabienie siły mięśniowej, wyniszczenie, duszność spoczynkowa
  • nieregularne stosownie zaleconych leków, pomijanie dawek czy obniżanie dawki
  • nasilenie przyczyn odwracalnych, np. niedokrwistość, wysięki w jamach ciała  (np. płyn w opłucnej, wodobrzusze, zakażenie)

 

Jeżeli chory jest pod opieką hospicjum domowego lub Poradni medycyny paliatywnej, zespół opieki paliatywnej może przeszkolić opiekuna i chorego jak radzić sobie w sytuacji napadu duszności.

Spisuj wszystkie zalecenia lekarza w schemacie podawania leków

SCHEMAT PODAWANIA LEKÓW

SCHEMAT PODAWANIA LEKÓW

Pobierz
contact

Nie znalazłeś pomocnych materiałów?

Pomóż nam rozwijać pomocnik online dla opiekunów osób nieuleczalnie chorych w domach. Napisz do nas i zgłoś temat, którego brakuje.

NAPISZ DO NAS